Na vele plensbuien is de zon even doorgekomen. We liggen nog steeds voor anker in het waddengebied van Alvor wachtend op een mooi weerwindow. Ik ga verder met mijn klusje in de kajuit. Het stikwerk van de band van leer om het stuurwiel is door UVstralen vergaan. Het stuurwiel past helaas niet door de kajuitingang, dus ik moet dit klusje wel buiten doen. Het is veel werk. Per segment peuter ik eerst de oude draden weg. Daarna kan ik, mits het leer droog genoeg is, het weer vast stikken. Ieder steekje moet ik strak aantrekken zodat het goed het stuurwiel omsluit. Zo neem ik met een dubbele draad, een naald met een driehoekige punt en een ijzer vingerhoedje elke dag een nieuw stukje leer onder handen.

Mijn haar is vet. Mijn hoofdhuid gaat dan altijd een beetje jeuken. Ohhhh…zo een zin in een douche. Ronald kijkt op zijn telefoon en zegt: ‘Er is een zwembad in het dorp’. Even later varen we met het Rubbertje naar de kant.

Bij de kassa moeten we naast een kaartje ook een badmuts kopen. De dameskleedkamer is leeg. Wel hangen aan de vele haakjes gekleurde badjasjes. Een badjas met bloemetjes is kennelijk in de mode in deze streek. Hier en daar liggen piepkleine vierkante handdoekjes op de langsbanken. Onder iedere badjas staan een paar degelijke schoenen, donkerbruin of zwart, met in ieder een sokje gepropt. Ik hoor een hoop gekwebbel om het hoekje. In mijn bikini volg ik het bordje met het teken van de douche. Oh…haha, dit had ik even niet verwacht… In een redelijk kleine ruimte met 15 douchekopjes laag op de muur bevestigd, staan schattige Portugese bejaarden mij poedelnaakt aan te gapen. Zacht en een beetje verlegen mompel ik ‘Bom dia’. De dame dicht bij mij wijst naar haar douchekop en geeft de vrouw naast haar een tikje op haar bovenarm ter teken dat zij wel samen onder één douchekop kunnen staan. Ik schat de dames rond de 80 jaar oud. Met hun kromme ruggetjes gluren zij mij onder een hoek nieuwsgierig aan. Alles aan de oudjes hangt en elk kwabje wordt grondig gesopt met een roze ronde fluffy spons met héél… ja heel veel zeep. De teenslippertjes houden de dametjes in evenwicht op de gladde vloer. Tja, dan doe ik ook maar mijn bikini uit. De dame recht tegenover mij knikt mij vriendelijk toe. Ik druk de knop in en het genieten kan beginnen. Goddelijke warme stralen verwennen mijn huid. De douchekop hangt één centimeter boven mijn kruin, maar dat mag de pret niet drukken, ik zak gewoon iets door mijn knieën.

De dames zijn uitgesopt, hun huidjes van ‘gerimpeld leer’ zijn weer schoon. Ik breng mijn shampooflessen terug, want ik wil nog even een paar baantjes trekken met Ronald.
Het bad is inmiddels gevuld met een tweede groep senioren, ze krijgen aquarobics. Het is gewoon knap hoe in slow motion de oefeningen worden uitgevoerd. Maar je ziet het plezier op de koppies.

Onze zwemtijd zit erop. Ik trakteer mijzelf op een tweede douchebeurt…opnieuw genieten.

Eenmaal terug in de kleedkamer staat bij ieder haakje een bejaarde met hun kleine poezelige voetjes op het piepkleine handdoekje zichzelf af te drogen. Terwijl ik mijn stringetje over mijn billen trek, houdt mijn buurvrouw giechelend haar grote huidskleurige step-in in de lucht. Het is nog een heel gewroet om zo buikkorset, met hier en daar kant, over een halfnatte huid met allemaal kwabbetjes heen te trekken. Ik kijk de kleedkamer rond waar de dames al kwebbelend zichzelf aankleden. Eén dametje is duidelijk de lolbroek. Er wordt veel gegiecheld om haar gebbetjes. Ik voel een glimlach op mijn mond en denk: ‘ik leer nog elke dag. Wat een positieve energie. Als ik zo oud ben als hen, ga ik ook wekelijks zwemmen’.