Juli 2022

1 juli
Is dit een nieuw begin? Een nieuwe fase? Ja, dat is het. Een periode terug, na heel lang dubben van mijn kant, kwamen we tot ons besluit: We willen weer gaan varen, maar ook bij ons dierbaren zijn. Dat we weer wilden gaan reizen was overduidelijk, maar welke verhouding ‘van reizen en thuis zijn’ was voor mij een lastige.

Tijdens onze lange zeilreis was het niet anders. Ik kon dan uit het niets opeens enorm verlangen om mijn dierbaren even oprecht te voelen en een knuffel te geven. Al was het maar voor een half uurtje, dat zou al heerlijk zijn. Ons plan om vanaf nu alternerend 8 maanden thuis te zijn en vanaf november 4 maanden te zeilen lijkt ons super. Want hoe heerlijk is het dat ik naast het zeilen ook de liefste kleindochter ooit kan zien opgroeien. Ze moest eens weten hoe intens ik kan genieten van elk ontwikkelstapje wat zij neemt… Wel voel ik mij nog onzeker om aan mijn collega’s te vragen voor 4 maanden mijn langdurige behandelingen en mijn regiehouderschap over te nemen, mogelijk geeft dit hen extra werk waar zij niet op zitten te wachten… Maar Charlotte’s woorden stelde mij gerust, voor alles is een oplossing en zij heeft gelijk.

En nu we de beslissing hebben genomen om 4 maanden weg te gaan, is de voorpret weer groot. Samen overleggen, wat er aangepakt moet worden en hoe? Ronald heeft de afgelopen periode werkelijk keihard gewerkt, echt ongelooflijk hoeveel klussen hij geklaard heeft. Een nieuwe kajuitdeur; nieuwe buitenboordmotorsteun; teakhouten tredes op de zwemtrap gemaakt; vele plekken flexateak op het dek vastgeplakt; garmingplotter buiten ingebouwd; nieuwe AIS en omvormer ingebouwd; de paneelhouder bij stuurwiel naar beneden (een enorme lastige klus, maar nu kunnen we elkaar aankijken in de kuip) en vele dingen vervangen en besteld: zoals brandblussers, elektrische stepjes, reddingsvlot opnieuw gekeurd; tevens is ia eruit geweest: anodes vervangen en een poging gedaan om de krassen op de romp (door alle sluizen in Zweden) te verwijderen. Ronald heeft een nieuwe rode hoes om de windvaan genaaid en ik 2 enorme tassen voor de stepjes. Kortom een ellenlange todolijst, echt teveel om alles op te noemen. Wel met één verschil in 2018 liep bij mij de spanning vlak voor vertrek op, vooral omdat ik echt niet wist wat mij te wachten stond. Maar nu…was ik relaxed, wat een heerlijkheid.

Vandaag nog even kleding ingepakt, de boodschappen hadden we gisteren al gedaan. Onze havenmeester Bert van recreatiecentrum Sneek gedag gezegd. Ik rijd onze Leaf terug naar huis en Ronald pikt mij weer op in het centrum van Sneek. Onze avontuur kan beginnen. Op naar Noord Spanje…zo een zin in. Maar eerst een nachtje in Stavoren slapen. Gisteren een supergezellige avond met Pieter Jan en Renske in Harlingen gehad. Vanavond gaan we weer uit eten, nu in de tuin bij de vijver van het Schotse restaurant  stadsboerderij de Koebrug.

2/7
Joehoe, onze Jarige Job Jinte is vandaag 1 jaar geworden.
Helaas zijn Floris, Fleur en Jinte op vakantie, dus zingen we haar toe via het beeldbellen. Maar wat blijkt het jonge gezin is vanwege het slechte weer eerder naar huis gekomen en arme Jinte is ziek. 

Het stampt lekker op het IJsselmeer, maar al snel neemt de wind af. We kruizen aan de wind op richting Enkhuizen en varen door naar de Marker Wadden. Daar gaan we voor anker. Wat een heerlijke plek. Sternen maken duikvluchten naast de boot. Het wordt windstil en we worden omringt door spiegelglad vlak water. ‘S avonds proosten we op onze lieve kleine Jintje.

3/7
De ochtend start ik met een skinny dip, want dan kan ik meteen even de nieuwe treetjes op de zwemtrap uitproberen. Wat een luxe aan je blote voeten, echt een verbetering. Daarna een warme douche en zeilen maar. Ik wilde het anker ophalen, maar dat ging een beetje mis. Ik had niet door dat de ankerketting niet getransporteerd werd in het kluisgat. Binnen een mum van tijd zat de ketting vast en moest Ronald de ankerlier losschroeven om de ketting weer los te krijgen. Dit was niet eerder gebeurd, volgende keer even goed opletten.

Wat een heerlijk zeildag, op naar Ijmuiden. Onderweg kleine klusjes gedaan: klepjes van de verrekijker vastgenaaid, klittenband om schepnet genaaid, app marine traffic opnieuw geïnstalleerd.

Maar wat zijn de plannen van deze maand? Ik blijf ruim 3 weken aan boord. Samen varen we naar Zuid Engeland en stap ik in Brest van boord. Daar zullen Reinier, Fons en Rudolf aan monsteren en zij zullen met z’n 4tjes richting  A Coruña zeilen. Daar zal de boot blijven liggen en dan zullen we in november ia eerst naar Madeira en vervolgens naar de Canarische eilanden varen.

Helaas hadden we pal tegen in het Noordzeekanaal, dus we moesten de gehele waterweg motoren. ‘S avonds gezellig visje gegeten met Luc en Hilde aan het strand, met mooie verhalen over hun vakantie in Friesland.

4/7
Vanwege de stroming is het gunstig om 10.00 uur te vertrekken. Eerst nog even tanken. Niet normaal meer, de literprijs is €2,66, dan maar een halve tank vullen in de hoop dat het bij de volgende bestemming iets goedkoper is.

Een heerlijke zeildag, prachtig zonnig weer, 11 tot 15 knopen, lekker aan de wind, op naar Scheveningen. Ik download de app van onze nieuwe elektrische step. Wat een aanwinst. De keus voor harde banden heeft voor- en nadelen. Op B-wegen rammelen je kiezen uit je mond, totaal geen vering, maar op asfalt gaat het als een tierelier. Blij mee.

5/7
Mijn god…de buren willen om 6.00 uur vertrekken, geen wind en stroom tegen…nou ja, ieder zijn ding. Daarna duiken we nog even ons mandje in. We slapen zo heerlijk op de boot, wel bijzonder hoe veel we dromen.

Alweer een prachtig zonnige dag. Met 13 knopen wind worden we door alle grote zeiljachten ingehaald, maar voordat we het weten zijn wij ook bij boei MN1. Ronald vindt dat ik maar de marifoon moet inspreken: ‘Sector Maasland 2x, hier ia Orana, wij zitten 1 mijl zuidoostelijk van MN1 en willen van Noord naar zuid over’. ‘Sector Maasland, begrepen ia Orana, ik heb u gehoord, blijf stand-by over’.

In mijn logboek van zomer 2020 lees ik dat ik Vlissingen vies, rommelig en ongezellig vond. Toch wel handig zo een logboek. Maar wat dan? Misschien Cadzand, daar is sinds kort ook een haven. De afstand is even ver, dus…Ik maak een hapje en rond 21.00 uur komen we aan in de nieuwe haven.

6/7
Wat een goede keus, de haven in Cadzand Bad is mooi en direct aan het strand. We besluiten er een extra dagje te blijven hangen. Ronald gaat op de step met de lege gasfles in een rugzak op zoek naar een vulstation. Ik doe aan boord kleine klusjes. Daarna rijden we samen op de step naar Cadzand Dorp. Cadzand Bad is gezelliger, daar pakken we een terrasje. ‘S avonds eten we mosselen in een strandtentje.

7/7
Gisteravond begon het hard te waaien. We spraken af om op zee de beslissing te nemen: wordt het Duinkerken of Ramsgate? Het werd: We blijven lekker in ons bed…een goede keuze, want de wind was aangetrokken tot ruim 26 knopen en hakken tegen de wind in met regen, daar hadden we geen zin in. Het was tenslotte geen werkdag.

‘S middags klaarde het op en maken we een prachtige wandeling door de duinen van Cadzand. Op het drooggevallen wad van het Zwin in België turen we naar de grond op zoek naar een haaientand, helaas. Ik boek een vliegticket Brest- Amsterdam, want alle treinen zijn volgeboekt. Ronald vult alle paperassen in voor Engeland.

8/7
Ahum, van het ene uiterste naar het andere. Vandaag staat er amper wind. We vertrekken rond 9.00 uur. Om 10.00 uur zou volgens Ronalds berekening de stroom kenteren. Voorlopig gaan we met 1,5 knoop vooruit. We varen richting Engeland. De komende dagen zou het aan de kust van Engeland iets meer wind staan.

Rond 11.30 uur neemt de wind toe en werkt de stroom lekker mee, geregeld raken we de 5.7 knopen aan. Rond 16.00 uur besluiten richting Nieuwpoort te gaan. De stroom kentert en de wind zal gestaag afnemen, waardoor we anders zouden moeten gaan motoren.

Het is windstil en heet in de haven. Na de Lasagne, vertrekken we op de step naar het strand. Pootjebadend slenteren we langs de vloedlijn en genieten we een Kontiki-zonsondergang.

9/7
Rond 12.00 vertrekken we, nadat we eerst boodschappen hebben gedaan bij de Colruyt. Met 16 knopen wind en de stroom mee, tikken we geregeld de 7 knopen aan. We willen de nacht doorvaren richting Le Havre. Voor Calais draait echter de stroom en neemt de wind af. We zetten de gennaker op en gaan vervolgens nog steeds 6 knopen. Dat is een meevaller. Bij Cape Gris-Nez varen we de gennaker als spi met de boom. Nu we de boom op de reling meer naar voren hebben geplaatst, verloopt deze handeling een stuk makkelijker, dat is fijn. Om 21.30 stap ik mijn slingerzeil in, echt slaap heb ik nog niet, maar 1.00 uur volgt mijn wacht. Ronald heeft de gennaker laten staan. Met 11 knopen en soms een beetje stroom mee vervolgen we de nacht. Aan het begin van mijn wacht scheen de maan een zilveren weg over de zee. Het laatste uur ging de maan helaas volledig onder. Nu maar hopen dat we geen vissersstaken passeren, want het is te donker om ze te zien. Rond 14.00 uur komen we aan in Fécamp. Er stond te weinig wind om Horfleur te bereiken. De douches in de haven zijn vies, maar de straal is goddelijk warm en hard.

Fécamp is een mooi idyllisch stadje, omgeven van rotsen met aan de top groene wouden, en rondom de haven een hoge kade met Franse huizen en terrasjes en een strand met witte kiezels, kortom een aanrader dus.

11/7
Wat hebben we een mazzel met het weer, stralende blauwe lucht, een beetje wind (dat houdt helaas niet over). Lekker zeilen, een kopje koffie, een koek van de Franse bakker en je grote liefde naast je, wat wil je nog meer.

De gennaker staat. We hebben eindelijk besloten de slurf te verwijderen. Dit hadden we veeeeeeel eerder moeten doen. Met mijn armen rondom de gennaker, vlak boven een Spizak aan de reling is hij zo gehesen en gestreken. Wat heb ik al die jaren moeten sjorren aan die slurf, elke keer zat hij gedraaid.

Ik heb een koersje uitgezet naar Arromanches. We willen naar Cherbourg, maar dan moeten we de nacht door en daar heb ik geen zin in. Eindelijk weer eens ankeren, zin in. Deze Seinebaai is bekend van D-Day.

De plannen zijn gewijzigd met Noord Oosten wind is het niet veilig genoeg om in Arromanches voor anker te gaan. We halen de gennaker weg en zeilen naar Port En Bessin. Een getijdehaven, waar we om 19.00 uur naar binnen kunnen. We zijn echter 2,5 uur  te vroeg. We halen de genua weg en varen op het grootzeil heel rustig richting de haven. In de kom zijn we even vertwijfeld, een vissersboot is aan lossen voor de sluisdeuren en de lichten staan op rood? We vragen via de marifoon wat de bedoeling is? We kunnen voor de vissersboot langs via een smalle opening het centrum invaren. Wat een goede keus, Port En Bessin is echt een leuk stadje. We liggen met 3 zeilboten aan de kade van de vissershaven. Iets minder is dat een vissersboot rond middernacht vlak achter ons, zijn krabbenvangt op de kade brengt, stinken joh, dan maar even slapen met het luik dicht.

12/7
Amper wind…1 knoop, maar wel de stroom mee. We hijsen de gennaker en Ronald vraagt of ik een koersje uit wil zetten naar Cherbourg. Ondertussen wil ik water opzetten voor koffie. Huh? Geen water? Oh, misschien is de B-tank wel leeg. Nee, dat is het niet. Dan is er iets anders aan de hand. Shit, de hydrofoor is opnieuw stuk, oxidatie op de schakelaar. Terwijl Ronald ‘m eraf schroeft breekt hij af, balen. Gelukkig zijn we onderweg naar een grote haven. ‘Dan zetten we koffie van bronwater en wassen we vandaag niet af’. Tijdens het zeilen schroeft Ronald de schakelaar van de bilgpomp af, want daar is hij eigenlijk overbodig. Vervolgens schroeft hij de schakelaar op de hydrofoor. Tadaaahhh…wat is Ronald toch een toppertje, we kunnen weer water tappen.

Er staat te weinig wind en we hebben de stroom tegen. Op deze manier gaan we Cherbourg niet halen. Op de kaart vindt Ronald een ankerplek in het baaitje van Le Cap Levi. Nou romantischer kan niet, wat een wonderschone plek: een keienstrandje, glooiende groene weiden met koeien en paarden en hier en daar een boerderijtje. Terwijl we genieten van de ondergaande zon, eten we een heerlijke couscous met een wijntje. Het leven is mooi.

13/7
Ik start met een skinny dip, brrrr…zo koud. Weer doet de ankerlier moeilijk en moet Ronald kettinglosser tussen de bankschroef recht buigen. Maar het lukt en we varen weg.

De haven van Cherbourg is omgeven van reclamevlaggen en ligt vol gigantische wedstrijdjachten, de één nog mooier dan de ander. Morgen start er een regatta, Dr. Heam. Er is geen plek voor ons meer over, dus ankeren we vlak voor de haveningang.

We pompen het rubbertje op en hangen de nieuwe (2e hands) Yahama buitenboordmotor eraan. Ronald vult ‘m met benzine. Nee hè, de benzine is vies. Dat wordt roeien. We kopen fuelcleaner, maar helaas de troep zit ook al in de carburateur. We roeien terug.

14/7
Ronald repareert de buitenboordmotor, de carburateur was roestig van binnen, dit kwam mogelijk door water in de benzine en niet door vervuilde benzine.

Met de 2 steppen in het rubbertje varen we naar steiger i. Ronald heeft een mooie step- en wandelroute gevonden. We steppen door een verstilde stad, alles is het dicht vanwege de nationale feestdag 14 juli. We bewonderen de moderne kunst en de blauwe prinsessentoren in Chateau Ravelin, wat een historie aan eigenaren. Maar het meest genieten we van de aangelegde Frans Engelse tuin. Wat een beauty.

Op de terugweg reserveren we een plekje op het terras van een Libanees restaurant.  Tussendoor tanken we water en diesel, hier is het aanzienlijk goedkoper, €2,11.

Sinds tijden hebben niet zo lekker gegeten, echt smullen, wat verrukkelijk is de Libanese keuken. Ronalds step houdt er plotsklaps mee op. Hopelijk hoeven we ‘m alleen op te laden? In het schemer varen we terug naar de boot…en wat denk je, vlak voor on neus wordt er een gigantisch vuurwerk afgestoken. Wat een superdag.

15/7
We varen met het rubbertje naar het centrum om boodschappen te doen en zien een mooie steiger om te landen. Plots slaat het buitenboordmotor af. De schroef zit vol met een enorme dot oranje vissersgaren. We roeien naar een vissersboot om een mes te vragen. De visser helpt ons mee en we kunnen weer verder. Ik probeerde ieder oranje draadje zorgvuldig aan te pakken, de visser was hier aanzienlijk makkelijker in. Mijn vermoeden wordt bevestigd als we een paar meter verderop weer een groot stuk oranje touw in het water zien liggen. Pfff…gelukkig varen we hier niet met de ia.

We zijn in de Carrefour en Ronalds neus begint te krullen bij de vitrine van de  kaasjes. Hij besteld 3 grote stukken Franse kaas. Met 2 rugzakken vol lekkers lopen we terug. De zee is onstuimig, op de terugreis naar ons ankerplekje plenzen zoute golven over ons en de boodschappen heen.

Op naar Alderney, de zon schijnt, 9 knopen wind en 5 knopen stroom mee, we gaan als een tierelier, soms met ruim 11 knopen. We zeilen onderlangs het wedstrijdveld met rond 150 boten, super indrukwekkend.

Bij de kaap komen we in overfalls terecht…pfff partytime. We gaan soms met 7 knopen opzij en niets vooruit. Elke keer denken we dat we bijna uit de overfalls zijn, maar dan zitten we er nog steeds midden in. De zeilen zijn inmiddels gestreken, op de motor proberen we er iets van te maken. Wat een krachtenspel, echt supergaaf en… ingewikkeld. Zeven spierwitte Jan van Genten scheren over het water. Och, wat zijn deze vogels toch prachtig.

We herkennen meteen de baai van Alderney. Op ongeveer dezelfde plek, bij de hoge muur, pakken we een mooringbal. Met dit verschil, dat we zo vastliggen, daar zijn we dus wel iets handiger in geworden. De rust van het eiland ervaar je ook in de baai. We gaan lekker BBQen. Ik naai het handvat van de tas van de bijboot en letterlijk…haha, het puntje op de i op de zijkant van de lazybag.

16/7
We slapen uit, ontbijten en gaan aan land, op zoek naar elektrische fietsen. Helaas zijn ze allemaal verhuurd. We besluiten een mooie wandeling te maken langs de kust. Op de wildlife bunker ploffen we op een bankje en turen we over het water. Opnieuw raak ik verliefd op dit eiland, zo puur natuur. De zee met de grillige overfalls, woeste rotspartijen, witte schelpenstranden, de subtropische flora, de vele vlinders, de gekleurde huizen en niet te vergeten de vriendelijke mensen. We gaan opnieuw op zoek naar het barretje The Divers. Vijf jaar geleden zaten we ook op dit balkonterras en ontmoetten we een jong stel. Ze vertelden met blossen op hun wangen dat ze van start waren gegaan met een wereldreis. Een jaar later zouden wij hen volgen.

17/7
Vandaag zijn we 17,5 jaar samen en nog altijd blij met elkaar, haha.
We willen richting Roscoff, want over een paar dagen wordt er slechter weer verwacht. We kiezen als tussenstop het eiland Sark uit. Waarom? Men zegt dat het een prachtig eiland is, ik ben er nog nooit geweest en om de kas te spekken zijn we op zoek naar een ankerplekje.

Ronald haalt het roerblad van de windvaan weg. Hij maakt ‘s nacht lawaai bij het ankeren en op de golf van Biskaje is er een groep jonge orka’s gesignaleerd die wel eens roerbladen stuk beuken?

Het is zo heet, ik twijfel of zal gaan zwemmen. Het steenkoude water houd mij toch tegen.

We gaan voor anker bij Sark in de baai Port es Saies. Ronald kiest een plek uit met veel motorbootjes. Waarom hier? Dit zijn dagtouristen, die gaan zo weg en dan hebben we de baai voor onszelf. En ja hoor, aan begin van de avond hebben we het rijk alleen. Sark, Sark, wat ben je mooi met je woeste hoge rotspartijen, groene toppen en kleine zandstrandjes.

18/7
Opnieuw zonnig weer. Op de gennaker zeilen we naar onze volgende bestemming. Even valt de wind bijna weg, maar de stroom mee zorgt voor genoeg snelheid. Ik haal met een RVSspons al het vliegroest aan bakboord weg. Ook de reling schuur is ligt op, waardoor die weer wit is in plaats van geel. Na 1 uurtje ben ik er klaar mee. Volgende keer maar de stuurboordzijde, nu weer even genieten van de zon.

De gennaker gaat weg, misschien kan ik een begin maken met het beschermkousje om de val? De golven zijn hoog en de zoute spetters zorgen ervoor dat ik dit klusje niet af kan maken. De bovenkant is vastgenaaid, volgende keer weer verder.

Het is al laat, 19.30 uur en we beginnen trek te krijgen. Ik bereid een ovenschotel voor en vraag of Ronald mij wil waarschuwen als we de rivier de Trieux opvaren. Och och, wat is het hier sprookjesachtig mooi, ik voel even mij ogen nat worden. De geuren van het naaldwoud komen ons tegemoet. Het heeft de geur van het Frankrijk, waar ik als kind op vakantie ging. Wat is het toch grappig dat je reukorgaan gekoppeld kan zijn aan zulke oude herinneringen. Overal verspreid worden de rotseilandjes op de brede rivier beschenen door de zon. Kleine Franse zeilbootjes liggen aan moorings. Het landschap is heuvelachtig en kent vele schakeringen groen. Typische Franse huizen piepen tussen de bomen door.

Mannen op twee kleine motorbootjes wijzen keer op keer naar ons schip. We vragen verbaasd wat er gaande is? En wat blijkt, er zwemt een dolfijn. Het is een vaste bewoner van de Trieux.

We waren van plan om voor anker te gaan, maar we zien niemand aan een anker liggen op de rivier? En we zijn te vroeg voor de getijdenhaven van Lézardrieux. Welke mooringbal mogen we gebruiken? De havenmeester komt ons tegemoet varen, hij heeft een plekje in de haven naast de getijdenhaven. We zijn de grootste boot aan de steiger. Grappig, naast al die kleinere boten, lijkt onze ia opeens een reuzin.

19/7
Het is broeierig warm, er zit onweer in de lucht. En ja hoor, er volgt een tropische regenbui, kort maar hevig. Binnen wordt de salontafel nat. Het water drupt langs de schroeven van het luchtkoepeltje van het luik naar beneden. Dit hadden we deze winter ook al opgemerkt, maar nu is het echt wel tijd om het te repareren. De schroeven zijn te koop in de watersportwinkel, maar voor de rubber ringetje moeten we naar de bouwmarkt.  Vannacht hebben we de stepjes opgeladen, Ronalds stepje is ook weer vol. Het lijkt dat de accu van de step toch niet stuk is? Samen repareren we het luik, joepie gelukt.

Ronald heeft een goed restaurantje geboekt, eerst maar even een stevige wandeling maken. Helaas loopt er geen pad langs de rivier. We genieten van de vele landbouwakkertjes. Eén gewas herkennen we niet, het blijkt artisjok te zijn. Het is weer eens een typische Ronaldroute, haha. Onder het schrikdraad door, nu maar hopen dat we geen stier tegen komen?

Het is een zwoele avond. In de tuin van het restaurant Lezard smullen we van de superkaasplank met een heerlijke Langedoc, Jaune Goberge en de lamsbout, wat een topkok.

20/7
Het is bewolkt en er staat een straf windje. De rivier ziet er nu duidelijk minder romantisch uit. We moeten kruizen. De wind voelt koud aan, maar gelukkig komt geregeld de zon even door.

Ronald vraagt of ik een koersje uit wil zetten naar Perros- Guirec. Ik ontdek dat voor de kust een natuurreservaat ligt, Les Sept Iles. Zullen we daar ankeren?

Tijd voor een soepje. We liggen constant op één oor en er staat water in de keuken. Het komt niet alleen boven de vlonder uit, ook de hoek in het pannenkastje is onder gelopen, waardoor de hydrofoor onder water staat. Mogelijk heb ik vanochtend de B- en de Ctank te vol getankt? Ronald vermoedt dat het nog restwater is van toen we de Ctank maakten. Dit had hij namelijk nog niet weggehaald? En doordat we zo schuin gaan is het water nu zichtbaar? We sponzen emmers vol weg? Ook naast de C tank, bij een smalle opening staat het vol met water. Dit water zuigen we weg met de vacuümpomp. Hopelijk heeft Ronald gelijk, anders is namelijk de Ctank wel lek?

We komen aan bij de eilandengroep. Wauwie, wat een gigantische beleving weer. Ile de Maran, is omgeven met honderden Jan van Genten. De top van het eiland ziet wit. Rondom vliegen Jan van Genten af en aan met ieder een vis in hun bek. Kennelijk eten ze die niet gelijk op, of is het voer voor hun jongen? Helaas kunnen we hier niet voor anker. Bij het eiland Iles Bono, laten we anker zakken. Dit eiland is bevolkt met meeuwen, iets minder spectaculair.

Ronald twijfelt, krabben we nu wel of niet? Het water stijgt, waardoor hij het minder goed kan inschatten om een juiste beoordeling te maken. Laten we de ankerwacht aanzetten, dan kunnen we rustig gaan slapen. Nou rustig, mijn hypermobiele lichaam is niet zo gecharmeerd van de swell.

21/7
Tja…we dachten gisteren bij aankomst dat de swell zou mee vallen. Niet dus. Na het ontbijt wil ik meteen weg. Ik ben klaar met het geschommel, mijn lichaam wil rust.

We zijn duidelijk uit Het Kanaal, de oceaandeining golft ons tegemoet, heerlijk. Helaas hebben we te weinig wind en stroom tegen. We hijsen de zeilen, varen een aan de windse koers en zetten de motor bij. Ik zet een koersje uit naar L’Aber- Wrac’h. Oeps, dat is wel een eindje, rond de 50 NM. Nou ja we zien wel hoe ver we komen…

We vinden een plekje langszij in de haven van L’Aber- Wrac’h. Het centrum van het dorpje bestaat uit één straatje met een paar restaurantjes.

22/7
Op naar Brest. Een heerlijke zeildag, wat is de maand omgevlogen. Zo een fijn idee dat we in november de reis kunnen vervolgen. Terwijl ik geniet op het voordek worden we begroet door een groep grote dolfijnen. Zo gaaf, wat een verassing. De dolfijnen zijn opvallend groot, ik probeer ze te fotograferen, maar de foto’s mislukken, ik kan dus niet opzoeken welke het zijn.

‘S avonds gaan we uit eten met Fons in Brest.

23/7
We fietsen de stad in, bezoeken het kasteel en lopen wat rond. Brest is niet mijn stad, een beetje saai. We gaan met Fons Fruit de Mer eten, supergezellig en lekkerrrr.

24/7
Helaas was er geen geschikte ticket te boeken met de trein. Dus op naar het vliegveld. Pfff…wat een onderneming(Taxi Brest. Vliegtuig Brest. Tram Nice. Vliegtuig Nice. Trein Schiphol. Trein Almere Centrum. Trein Zwolle. Trein Leeuwarden en in Sneek naar huis lopen) En nu lekker mijn bedje in.

25/7- 2/8
Ronald vertrekt met Fons en Rudolf richting Noord Spanje. Helaas is de bemanning de eerste dag zeeziek. Op de 28e komen ze aan Ortigueira. Na 3 dagen in A Coruña gaat de bemanning huiswaarts en zeilt Ronald alleen door naar Muxia. Daar zal ia de komende 3 maanden liggen, wachtend op nieuwe avonturen.