1/2 Na veel telefoontjes over en weer is het duidelijk. We moeten de windmeter terugsturen naar Spanje. Daar gaan ze onderzoeken wat er aan de hand is, want volgens hen is het wel mogelijk om bereik te hebben op 17 meter hoogte? We spreken af dat als de windmeter stuk is, we graag een nieuwe willen, maar als de windmeter volgens hen goed is, dat we er dan niets aan hebben en ons geld terug willen. Calypso kan zich hierin vinden. Dat betekent dat Ronald weer de mast in moet. Nu met minder wind, dus minder spannend voor mij.

2/2 We gaan op zoek naar het postkantoor om de windmeter terug te sturen. Best spannend om zo een kwetsbaar apparaat van ruim 500 euro terug te sturen. Ik ben benieuwd hoe dit afloopt?

3/2 Een heerlijk rustig rommeldagje.

4/2 Het is een warme dag, we starten met een duik in de zee. Aangrenzend aan de haven ligt meteen het strand, maar ook een soort dijkje met houten vlonders, een douche en een brede trap naar zee. Zwemmen in zee zonder zwart zand trekt ons wel aan. We doen boodschappen, want morgen willen het prachtige La Gomera verlaten, snik. 

Het eerste stuk moeten we motorsailen, daarna kunnen we kort de motor afzetten, maar helaas is dat maar van korte duur. Ronald was er al van uit gegaan dat we veel moesten motoren, maar de komende dagen zou er niet veel meer wind staan, dus besloten we maar te vertrekken. 

De Navily-app geeft op de kaart 3 groene baaien aan. we besluiten de eerste baai te bezoeken, om te zien of er sprake is van veel swell. We zijn onder de indruk van de wel 400 meter klif met een zwart kiezelstrand, maar ligt hier zand. Eenmaal in de baai is het water zo helder, dat deze vraag meteen beantwoord is, hier ligt zand. Het blijft lang erg diep, maar vlak bij het strandje wordt het dan toch 6 meter diep en droppen we daar het anker neer. Wauwie, schreef een paar dagen geleden nog dat La Gomera het mooiste eiland was van de Canarisch, Tenerife kan er ook wat van. Alleen in een baai liggen heeft altijd iets magisch, zeker als het volle maan is. Ik probeer met zowel filmen al fotograferen vast te leggen hoe hoog de kliffen zijn, maar dat lukt niet echt.

5/2 We starten met een sprong in het blauwe water, brrrr…zo koud en snorkelen naar de kant. Eerlijk gezegd is het een tegenvaller, er zijn maar zeer weinig vissen te zien. We twijfelen even wat te doen…deze baai is zo indrukwekkend mooi, zullen we hier nog een nachtje blijven. We hebben op La Gomera hier geen rekening mee gehouden en onvoldoende boodschappen gedaan, maar de vervelende swell geeft toch wel de doorslag. Op naar Garachico. Wat een heerlijke zeildag, mooier kun je niet treffen. Zon en wind. Rond de kaap, Punta de Tena trekt de wind gigantisch aan. We hebben 2 riffen in het grootzeil, maar de genua volledig uit. Hoeiiii, ia ligt meer dan op één oor. Ronald moet verschillende keren even opsturen. Wel gaaf hoe ia de 8,5 knopen speed aantikt. Eenmaal om de kaap moeten we opkruisen naar de haven. Totaal geen probleem, we genieten met volle teugen. Rond 18.00 uur zeilen we langs de heilige rock van Garachico de haven in. we krijgen een mooie plek aan de visitors-pontoon en gaan heerlijk uit eten in het centrum.

6/2 We bezoeken het historische plaatsje Garachico en ontbijten op een terrasje op een druk plein bij de grote kerk. We wandelen door het kleine maar prachtige parkje, doen boodschappen en hebben een relaxte middag in de kuip. Ik maak een nieuw filmpje met Spriet voor Jinte, dit keer met vingerpopje aap. We overwegen of we ia 8 maanden in deze haven laten liggen of toch in Lanzarote. Voor beiden is iets te zeggen, eerst maar even afwachten welke prijs de havenmeester zal noemen. Wauwie, het scheelt de helft. Het lukt echter niet de havenmeester duidelijk te maken dat we 8 maanden willen blijven liggen. Online kunnen we maar voor 30 dagen boeken. Een Spaanse buurvrouw op de steiger die een klein beetje Engels spreekt, wil wel bellen en geeft aan dat de havenmeester zegt dat het mogelijk is, maar dat hij het pas op 1 maart kan bevestigen. Tja, dat wordt ‘m dus niet. We vragen Suus voor ons te bellen. Zo lief, ze belt tig keer, maar krijgt de havenmeester niet te pakken. Hopelijk krijgen we snel een reactie online, zodat we weten van welk eiland af we een vlucht kunnen boeken.

We pakken de bus naar Icod de los Vinos, want er is geen behoorlijke supermarkt in Garachico. We bezoeken de vlindertuin en pakken een terrasje. Brrr…het is er zo koud en het stopt maar niet met regenen. Ik bezoek een expositie in de muziekschool, waarna we bij de Superdino een heerlijke verse Dorade en een heerlijke witte wijn uit Tenerife scoren. In de kuip steekt Ronald de BBQ aan, maar ook nu begint het weer te plenzen. Het wordt tijd een plan te trekken, om naar de andere kant van het eiland te zeilen. Want de kans is groot dat het daar beter weer is.

7/2 ‘Zullen we de wandeling van 5,2 km naar San Juan del Reparo maken?’ Ronald twijfelt en ik zeg, okee dan ga ik alleen. Ik pak mijn wandelstokken en Ronald geeft aan dat hij toch mee gaat. In de verte ziet Ronald dat het straks gaat regenen. We lopen naar het centrum en slaan op het plein de weg in naar de wandelroute. Pfff…na ongeveer een kwartier realiseer ik mij waar de weerstand van Ronald vandaan kwam, de wandeling is zo steil omhoog dat het bijna niet te doen is. Na ongeveer 40 minuten ben ik er klaar mee. Ik geef aan, terwijl ik naar het pad omhoog kijk, dat ik liever terug wil. Eenmaal terug in het centrum begint het te plenzen en pakken we een terrasje onder een grote parasol.

Na het douchen gaat Ronald opnieuw naar de havenmeester om te vragen of het echt akkoord is dat we per 1 maart 8 maanden blijven liggen. De havenmeester geeft aan dat het akkoord is, maar dat ze geen plekken hebben zonder elektriciteit en water, dus dubbel zo duur. Tja, als de haven even duur is als Lanzarote, dan zitten er wel veel meer voordelen aan Lanzarote. dat wordt dus terugvaren met tegenwind of afwachten op een mooi weerwindow.

8/2 We vertrekken vroeg, op naar Tenerife. De golven zijn zo hoog dat een vissersboot in de buurt steeds compleet verdwijnt tussen de golven en na een paar seconde weer te voorschijn komt. De golven slaan woest met witte schuimkoppen op de rotsen. Ondanks de hoge golven met weinig wind, kan ik er prima tegen. Ik ben nooit meer zeeziek geweest sinds die keer in Portugal. 

Ik zit lekker in het zonnetje te luisteren naar een luisterboek. Opeens hoor ik gesnuif, en zie ik de kop van een…een Pilot Whale boven het water uit komen, gaaf. Helaas zien we geen andere Grienden en over het algemeen verplaatsen ze zichzelf zeer traag, en deze zwemt de andere kant op.

Helaas staat er nog steeds onvoldoende wind en varen we op de motor langs de kust. De wit besneeuwde top van de vulkaan El Teide, 3715 meter hoog piept even tussen de wolken door, terwijl we in de kuip genieten van een heerlijk warm zonnetje. Piewwwwhhhhh. Huh, dat hoort niet bij het verhaal van mijn luisterboek. Ronald heeft het geluid ook gehoord. ‘Lies zet de motor UIT!’. Ik zet ‘m in zijn vrij en draai de sleutel om. Binnen ziet het wit van de rook. Ronald schiet naar binnen haalt de trap weg en het motorluik en roept naar boven’ Het is geen rook, het is stoom. Zeil naar open zee!’ Ik rol de Genua uit en zet koers uit naar open water, weg bij de kust. Ik kijk naar binnen, ook het motorluik bij de keuken gaat open en ik hoor Ronald mompelen: ‘Er is iets met de boiler’. Het pannenkastje gaat open en Ronald reageert met: ‘Ik weet niet of ik de slang kan loshalen?’. Ronald schiet naar de natte cel en daar wordt motorluik 3 losgehaald. ‘Ja, ik denk dat ik het weet’  Ik hoor Ronald naar de hut stappen en het deurtje van het motorruim openen. Het is echt fijn dat we onze motorblok van vier kanten kunnen benaderen. ‘Ja, het is denk ik de poelie’ Ronald schiet naar ons ‘schuurtje’ in de punt en pakt gereedschap. Ik roep steeds even naar beneden of ik iets kan doen. ‘Nee, let jij maar buiten op of het goed gaat’. De poelie heeft de slang van de boiler/tevens koelsysteem van  motorblok door geschuurd, steeds iets dieper en nu zit er een klein gaat in. Ronald snijdt het beschadigde stuk er af en sluit het vervolgens weer aan. Met een tie rip trekt hij de slang iets opzij, zodat het niet weer kan gebeuren, dit is een voorlopige oplossing. Pffff…zo trots op mijn Kappie, dat hij zo een probleem gewoon signaleert en kan oplossen. Het is niet alleen een SUPERtrots gevoel, maar ook een gevoel van: ‘Ik ben veilig bij die vent’. 

Door dit incident, zijn we wel erg omgevaren, maar ja…dat geeft niet. We twijfelen even, gaan we op zoek naar een ankerplek of varen we een nachtje door naar Santa Gruz? Op naar een ankerplek, er is echter niet veel keus. ‘Kijk Lies, hier heeft de Navily-app een geel ankertje op de kaart gezet, er zijn verder geen reviews bij, zullen we daar naar toe gaan?’. Gelukkig kan de motor uit en kunnen we de zeilen er weer bij trekken. Als we om de kaap heen zijn gaat het al schemeren en we willen liever niet in het donker ankeren. Playa Rock Bermejo komt in zicht, het is lastig zoeken, welke rots moeten we ronden? Ik zie een paar huisjes omgeven met een piepkleine baai en woeste rotsen waar de golven met witte schuimkoppen op stuk slaan. We varen dichterbij. Het is niet duidelijk om welk kommetje het gaat. We kijken nog eens goed op het kaartje van de Navily-app, het piepkleine baaitje met smalle opening bij het dorpje is het niet. Het kleine baaitje ernaast is het wel. Overal om ons heen piepen lage rotsjes boven het wateroppervlak uit met opspattende witte brekers. “Kijk Lies, hier is het, hier moeten we in’. Ik ga op de punt van het voordek staan. De ingang is zo 20 meter breed en het kommetje maar rond 30 meter met rondom scherpe rotsen. Ik zie een vissersstaak en dan nog  één dan nog één. ‘Achteruit, Ronald achteruit, dit wordt ‘m niet!’. Ronald manoeuvreert tussen de kleine uitstekende rotsjes door, brrrr…gaat dat wel goed? Gered…we zijn weer terug op open zee. En nu? We besluiten door te varen naar Santa Cruz, het is een grote haven, die is vast om 24.00 uur nog wel goed verlicht. En ja hoor, in de gigantische baai roepen we de haven op en ze hebben gewoon nog plek. 

9/2 Het is bewolkt. Ronald repareert het achterlampje van mijn step. Hiervoor moet het volledige achterwiel eruit, want opening tussen het achterspatbordje en het wiel is te klein. Het weer slaat om en de wind giert over het dek, alle schroefjes en onderdelen rollen weg. Ronald krijgt nog net het klusje af, voordat het begint te plenzen. De regen klettert zo hard op het luik dat het lijkt alsof het hagelt. We zouden uit eten, maar we blijven lekker thuis.

10/2 We bezoeken een watersportwinkel en die heeft warempel alles wat we nodig hebben. Dat maken we niet vaak mee. We kopen twee ijzeren landvastschokdempers, een klemmetje met katrol om de giek vast te zetten, een tweekleurenlamp voor de boeg, een overgang van groot naar klein voor de slang van de hydrofoor. 

Ronald wil het lampje bevestigen, maar er zit geen ledlampje in en het elektrische draadje was gecorrodeerd en kon de hoeveelheid volt niet aan. Morgen op zoek naar een ledlampje en anders moeten we een nieuwe elektrische draad trekken.

11/2 Nog maar twee weken dan gaan we weer naar Nederland. De zon schijnt heerlijk op mijn huid, ik heb echt nog geen zin om te gaan. Ik loop alle kastjes na om te kijken wat er mee kan en maak een lijstje van de spullen die we aan boord laten. In oktober wist ik niet zo goed wat er nog aan boord aanwezig was, waardoor ik teveel onnodige spullen had meegenomen.

We spelen weer een spelletje Qwixx, ik sta nog steeds voor, hihi.

12/2 Vanmiddag is er een gratis voorstelling in het ‘Auditorio de Tenerife’, het concertgebouw van Santa Gruz. Gisteren waren we weer even bij het wonderschone gebouw. Elke keer doen de lijnen, de rondingen en bogen mijn hart sneller kloppen, wat een prachtig ontwerp van architect Santiago Calatrava. Mijn wens om een keer een voorstelling in de grote zaal te kunnen bijwonen komt vandaag uit. En Duco en Marjolijn van de blauwe zwaan komen mee, extra leuk. In de grote zaal vindt er een soort korenslag plaats, de koren hebben kleurrijke carnavalspakken aan. Het niveau van de 3 zangkoren en muzikanten liep erg uit één. Het tweede koor zong echt prachtig. Vervolgens gaan we gezellig met z’n 4tjes uit eten.

13/2 Dinsdag en woensdag hebben een een redelijk weerwindow naar Lanzarote, dus daar moeten we maar gebruik van maken. Wel heel jammer dat we daardoor niet het Carnaval van Santa Cruz mee kunnen maken. Het moet een groot spektakel zijn, de optocht is de 2 na grootste en mooiste van de wereld. Ronald probeert mij op te beuren door aan te geven dat Lanzarote ook carnaval viert. En hij heeft gelijk, je kunt niet alles hebben. 

Vanavond willen we paella met mossels en garnalen maken en morgen zullen we twee dagen op zee zijn, dus gaan we naar de Lidl. ‘Huh, ik kan je rugtas niet vinden Ronald’. Chips… de rugtas zijn we gisteren op het terras vergeten mee te nemen. We gaan er terug en de rugtas ligt achter de bar, wat een mazzel. Gisteren is het cijferslot van Ronald stuk gegaan, dus we kopen een nieuwe. Helaas zijn we net te laat voor de watersportwinkel. Gisteren hebben de reddingsvesten gecontroleerd en er moeten nodig nieuwe zouttabletten in. 

14 en 15/2 Het eerste stuk sukkelen we wat aan, motor aan motor uit, genua uit genua in. We zitten nog onder de kop van Tenerife, hopelijk wordt het straks beter. Achter ons verschijnen de vinnen van 4 Pilot Whales, we zetten de motor even in z’n vrij. Op internet las ik dat het zeer sociale beesten zijn en  synchroon gaan zwemmen als ze angstig zijn. Er heen varen geeft dus stress en door het synchroon zwemmen hebben ze in verhouding minder tijd over om te jagen op vis. We blijven dus op afstand. Dit groepje lijkt echter meer te slapen, ze komen amper vooruit en drijven een beetje aan het wateroppervlak?

De zon doet zijn best om door de Sahara-mist te piepen. De mist geeft je het gevoel dat het bewolkt is, maar dat is schijn.

Rond half elf zijn we onder het eiland door en begint het te poeieren. We gaan even bijliggen om 2 riffen in het grootzeil te doen en de backstag te plaatsen, omdat we met de kotterfok zeilen. Met een halve windse koers en een speed van rond de 5,2 knopen koersen we richting de opening van Gran Canaria en Lanzarote. Het voelt gek, dit is voorlopig onze laatste zeiltocht op ia. Natuurlijk besef ik wel dat ia maar een ding is, maar toch voelt het soms alsof we de reis met z’n 3en maken. Ik zal in Nederland ia echt gaan missen.

Rond 11.45 uur doet Ronald een dutje, na krap 2 uurtjes steekt hij zijn koppie door de kajuitingang. ‘Hoe gaan we?’ ‘Ik ben iets lager gaan varen om meer snelheid te krijgen en meer op koers te komen tussen de twee eilanden door’. Ronald geeft aan dat hij juist hoger was gaan varen, zodat we ook nog eventueel voor bovenlangs Lanzerote  kunnen kiezen.

We naderen de shippinglane en liggen op ramkoers met vrachtschip uit Hong Kong van 200 meter. Het schip is echter niet te zien door de sahara-mist. Op zo een moment ben je zo blij met AIS. We gaan even bijliggen, zodat het schip voorlangs kan varen, wat een joekel.

De maan is nog niet op of zit verscholen achter de sahara-mist. Het is in ieder geval pikdonker als er in de verte een boot in de mist opduikt. Beiden schrikken we op en kijken naar het scherm. Huh? Een groot schip zonder AIS? De boot komt recht op ons af. Ziet hij ons wel? De verlichting van de boot gaat over in een felle schijnwerper. Pfff…wat gebeurd er? Beiden zitten we een beetje vertwijfeld, wat kunnen we doen als een schip met zulke snelheid op je af komt? We kunnen hem ook niet oproepen op de marifoon, want hij heeft zijn AIS niet aan staan. De witte schijnwerper wordt plotseling gecombineerd met blauw licht en op dat zelfde moment worden wij opgeroepen op de marifoon. Het is de kustpolitie. Ze willen weten waar onze reis naar toe gaat, omdat we dit niet in onze AIS vermeldt hebben en of we dat nu onmiddellijk willen noteren. Nou…dat is nieuw, dat hebben we nog nooit genoteerd? Ze varen nog heel dichtbij een rondje om onze boot en dan opeens gaan alle lichten weer uit en verdwijnen ze in het zwart van de nacht, zonder AIS. Ze opereren dus in de nacht in het geheim. Ronald pakt de laptop, maar kan het nergens vinden waar hij dat kan intypen in de AIS. De kustwacht neemt echter geen contact meer met ons op, ze hebben het kennelijk druk met andere zaken. Die nacht loeit geregeld de marifoon met een panpanbericht. Tussen Marokko en Arrecife drijft een boot met 47 vluchtelingen.

Als mijn wacht om 1.00 uur in gaat piept de wind eruit. Ik haal de genua weg en start de motor.

Als we in de buurt komen van de doorgang tussen Gran Canaria en Lanzarote neemt de wind heftig toe. Er volgen 2 plensbuien, de temperatuur zakt en de golven worden alsmaar hoger. Het is een korte onrustige zeer hoge golfslag, wat maakt dat ia werkelijk alle kanten opgebonjourd wordt. Omdat we een oogje in een dragende RVSbuis van het zonnepaneel zijn we vergeten terug te plaatsen, piept het bij elke hoge golf, een irritant geluid. Maar erger is nog dat er frictie ontstaat. Ik zet het op het lijstje, zodat we bij aankomst het direct kunnen terugplaatsen. Helaas, de golven zorgen ervoor dat het zonnepaneel aan stuurboord echt te lijden krijgt en zelfs op één gedeelte loskomt. We repareren het snel met een tie rip. En dan horen we een knal, de giek zwiept als een gek heen en weer en schavielt de bovenkant van de bimini. Nee he, de Easy Kick is losgeraakt en ligt te rammen op het dek. Op het bonkige dek kruipen we op ons knieën naar voren, halen de giek op met de kraanlijn en snoeren we de easy kick vast aan de mast. Op de genua varen we naar de haven van Rubicón. Vrijdag is er weer een weerwindow naar Arrecife.  

16/2 We boeken 2 tickets naar huis. Dit voelt zo dubbel. Superveel zin om de kinderen weer te zien, maar voor de rest zou ik graag nog even op ia blijven.

Ronald maakt voor de zoveelste keer de hydrofoor, om gek van te worden. Wat maakt toch dat hij steeds weer stuk gaat? En de onderdelen zo duur zijn dat we net zo goed een nieuwe kunnen kopen. Hoe zou dat volgend jaar gaan als we naar West Afrika gaan, daar heb je natuurlijk geen watersportwinkel en zullen we nog meer moeten improviseren als we nu al doen. In Arrecife is een hydrofoor te koop die we nodig hebben. We laten het klusje dus even voor wat het is.

Auditorium, korenslag. Duco en Marjolijn. Windmeter was inderdaad stuk, we krijgen een nieuwe. Weerwindow dinsdag weg. RB rugzak kwijt, lag nog op het terras.

160 NM.