1/3
Het is alweer maart, pfff…nog 1 maand en dan gaan we weer thuis aan de slag. Vandaag gaan we op weg naar Tobago. In verband met de stroom in de Suriname Rivier zullen we (na 23 dagen aan de mooring te hebben gelegen) om 12.00 uur vanuit Domburg vertrekken.

We starten aan de steiger van River Breeze om water te tanken en de dinghy leeg te laten lopen en schoon te maken. Ronald gaat voor de laatste keer pinnen om Jeroen te betalen. Sonas komt langszij, zij willen ook water tanken. Tessa deelt stroopwafels uit en Marre en Bram brengen het rode gestrande vissersbootje naar Roel in de Olieboot (een collega van Gerben). Gisteren hebben we met de kids spelletje in het zwembad gedaan. Zo gezellig, even kinderen om me heen.

Ronald komt lachend de kuip in met in zijn hand de gastenvlag. Hij houdt de vlag voor mijn neus omhoog en wijst naar de vlag van Sonas. Nu zie ik het ook, we hebben 3 weken lang de vlag van Senegal in de zaling gehad. Toen we waren ingeklaard en ik in de vlaggenzak op zoek was naar de Surinaamse vlag, zag ik een ster in het midden van het lapje stof en heb ik verder niet gekeken en de vlag gehesen, haha.

Als we weg varen bij de steiger voelt het dubbel. Ik heb heel veel zin in Tobago. Al was het alleen maar dat je weer naast de boot in het blauwe zeewater kan springen. Maar wat heb ik opnieuw genoten van Suriname, je kunt rustig stellen dat ik dol ben op Suriname. Wat een heerlijk land is het toch. Die enorme variëteit aan bomen, allen groen en vaak vruchtdragend, de één nog hoger dan de ander. De vogels, de vlinders en (brul)apen. De temperatuur, de vriendelijke mensen, de traagheid van de dag, zo heerlijk relaxed. En met als toefje op de taart, het huwelijk van Gerben en Shaja en de dagen met Rudolf en  Damaris en al het natuurschoon bij Menimi op de Boven Suriname Rivier.

We hebben per ongeluk de dagteller op 0 gezet. Van Lanzarote tot Suriname hebben we 4774 NM gevaren. Dus de dagafstand die op Garmin staat kan ik dan eind maart erbij op tellen.

Vlak voordat het gaat schemeren eten we Sotho, een Surinaamse kippensoep met taugé, gedroogde uitjes en een gekookt ei, echt heerlijk.

2/3
Dagafstand 1 om 12.00 uur 136 NM. Wind NNO 10/18 knopen. SOG 5/6 knopen. Grootzeil met soms 2 riffen en Genua.

Een heerlijke zeildag. Zo fijn dat ik niet zeeziek ben geworden. Het valt ons elke keer op dat als we op zee varen, wij zelden een andere zeilboot tegen komen.

Vandaag eten we bami, een kippenpootje en een Bakabana van Rita en een sateetje van Mit Shiv. Echt smullen. Wat een verschil met onze vorige overtocht. We eten ‘s morgens Griekse yoghurt met knapperige Cruesli en een hele mango en vingerbanaantjes. Ook hebben we bruin brood met kaas en komkommer aan boord Ik geniet van iedere hap. Ook de koekjes en de chips zijn knapperig. Alles wat we kochten in West Afrika was zacht en rook muf, zelf de inhoud van de blikken proefde muf.

We hebben bezoek. Het is bruin/zwarte vogel. Iets groter als een merel met een lange smalle snavel. Bij iedere golf zoekt hij met zijn rompje opnieuw balans op de gele reddingstas aan de reling. Ik wil een foto maken en ben verbaasd hoe dicht ik bij hem mag komen. Hopelijk poept hij niet de heleboel onder, dat zie ik dan pas morgenochtend, want het is nu nog pikkedonker.

3/3
Dagafstand 2 om 12.00 uur 146 NM. Wind NO 10/19 knopen, SOG 5/7. Grootzeil en Genua en een half uur de Gennaker.

Genieten, genieten, genieten. Zon, hier en daar een klein wit wolkje, een warme wind en helblauw water. Onze ia hangt op één oor en hobbelt lieflijk over golfjes van een halve meter hoog. De koers veranderd langzaam van aan de wind naar halve wind…tijd voor de gennaker? Ronald trimt ‘m nog even naar aan de wind, nee de speed is echt te laag. We hijsen de gennaker en gaan weer gemiddeld 6.2 knopen.

Wat doen we als we morgen in de nacht aankomen? Liegen over de aankomsttijd of een baaitje eerder ankeren? Het blijkt dat ze op Tobago bij het inklaren in het weekend en bij aankomsttijd na 17.00 uur een flink bedrag extra rekenen. Maar hoe controleren ze op welk tijdstip wij het anker droppen? Er zal toch niet een douaneboot in de baai liggen? We kunnen natuurlijk wel de AIS/Piraterij-knopje uitzetten, dan kunnen zij ons niet digitaal signaleren.

Terwijl Ronald de gennaker aan liert en omhoog kijkt hoor ik hem: ‘Shitttttt’ roepen, niet alleen de geplakte naad, maar het gehele middenstuk van de gennaker is open gescheurd. Vlug halen we de gennaker naar beneden. Eenmaal in de kuip kijkt Ronald bedenkelijk. Het is de vraag of het nog functioneel is om de gennaker te laten maken. Mogelijk is het doek door de UVstralen overal vergaan? Wat kost een nieuwe? Een paar duizend euro, oeps…We gaan nu minder hard, maar 3,6/5 knopen. Tja, niet iets waar Ronald vrolijk van wordt. En de wind neemt alsmaar meer af, pfff…Dus lekker hard de JFK Radio Zender aan, daar word je vanzelf vrolijk van.

Eerst ziet Ronald 15 meter naast de boot een fontein en daarna ik. Ik blijf turen over het water, maar helaas zie ik geen walvis. Er was dus één walvis vlak bij de boot. Zal ik ooit nog een walvis van dichtbij mogen bewonderen? Het is zo een innige wens, wie weet?

4/3
Dagafstand 3 om 12.00 uur 107 NM. Wind NO 7/11 knopen, SOG 3,7/4,8. Grootzeil en Genua.

Tja, halve wind varen zonder Gennaker zet geen zoden aan de dijk. Maar…we gaan vooruit en we willen niet in de nacht aankomen, dus in dit geval is het niet erg.

Gisteravond werden we verrast met prachtige luchten en…een schitterende nacht met fonkelende sterren en planeten. Met met mijn hoofd op Ronalds buik staar ik naar de hemel. Wat een mooie nacht. Ik zie een vallende ster en doe een wens voor mijn broer. Eén ster viel mij in het bijzonder op: Canopus. Deze ster is na Sirius de helderste ster aan de nachthemel. Ten noorden van de 38ste breedtegraad is deze ster niet zichtbaar, daarom kun je ‘m in Nederland niet bewonderen. Op Wiki lees ik dat ruimtevaartuigen deze ster geregeld gebruiken als volgster voor hun oriëntatiesysteem.

Ronald gooit een hengeltje uit. Zou het lukken tussen al het Sargassumwier? We zien een enkele vliegende vis en zelden vogels. De kans is groot dat hier weinig vis zit.

We zitten in een heel klein buitje, de wind wakkert iets aan en we lopen opeens ruim 6 knopen. Het is 18.00 uur. ‘We gaan te hard Lies, we moeten morgen na 8.00 uur aankomen’. We moeten dus vertragen. Dat is dus 64 NM : 14 uur = 4,5 knopen Speed. Ronald gooit ia in de wind en ik laat het grootzeil zakken. De Genua laten we staan. We lopen nu 5 knopen, dus vlak voor de baai moeten we mogelijk nog vertragen.

Het is 22.00 uur en we varen nog steeds te snel. We besluiten de Genua in te rollen. Waarna we de Kotterfok uit rollen en we een iets andere koers uit zetten, ruimer om de kop van het eiland. De zee is onrustig en het is pikkedonker. Doordat we met de kotterfok minder snelheid maken, schommelen we als een gek heen en weer op de golven. Ronald besluit te gaan bijliggen, hij vindt het een aanzienlijke verbetering. Ik weet het niet, we worden namelijk nog steeds heen en weer gezwiept. Om 7.00 uur gaat de zon op, dan kunnen we de laatste 42 NM verder varen naar de Pirates Bay bij Charlotteville Tobago. Ik vermoed dat ik deze nacht weinig zal slapen.

5/3
Dagafstand 4 om 11.00 uur 100 NM. Wind NO 15 knopen, SOG 5. Zeilvoering: bijgelegen en gevaren met Grootzeil met 2 riffen en Kotterfok.

Ik word wakker van een hoop gerommel in de kuip. Ik stap uit bed. Het is pikkedonker en vraag aan Ronald of alles wel goed gaat?’ ‘Ja hoor, het is vier uur, we dreven te ver af, dus we gaan nu al op koers varen’. “Huh vier uur?’ Mijn wacht ging om 1.00 uur in?’ ‘Ik heb je laten slapen’. Ik pak de wacht over. We liggen op gijpkoers, mijn favo…maar niet heus. Pfff, zo dicht bij het eiland…ik zet voor de zekerheid de timer om de 10 minuten.

7.00 uur: Land in zicht, elke keer opnieuw een bijzonder moment. De Noddy zit nog steeds op het dek. Hij heeft op vele plekken gezeten, overal liggen zijn poepjes. Ik denk dat het steeds dezelfde vogel was…hij is 4 dagen met ons onderweg geweest. Heeft zelfs een andere Noddy verschillende keren weggejaagd van onze boot. Ik ben benieuwd of hij in de Pirate’s Bay nog bij ons blijft logeren?Ronald: ‘Goed advies van onze Noddy: waarom vliegen als het ook per boot kan!’ Hihi.

Sinds 7 februari is 150 meter voor de zuidkust van Tobago sprake van een olieramp, veroorzaakt door een gekapseisd schip. De olie is inmiddels tot in Bonaire gesignaleerd. De stranden van Tobago en Trinidad zijn zwart van de olie. De bemanning is nog altijd spoorloos en het onbekende nog steeds niet geïdentificeerde schip is inmiddels gezonken. Een ramp voor de mangroven, vissen en koraal. Wat een gigantisch drama. Wij varen nu aan het noorden van Tobago en zien nog niets van de olieramp terug.

10.34 uur: De kust met puntige woeste rotseilanden begroeid met mosgroen en spierwit opspuitende golven is letterlijk en figuurlijk adembenemend. We zijn in het decor van de vallei van the Lord of Rings aangekomen. Boven rondom ia zweven tientallen Fregatvogels, we zijn er samen stil van. Ik hoor Ronald zuchten: ‘Mooi hier hè!’ Hoog aan de hemel boven het groene toppen van het eiland zien we enorme zwermen zeevogels. Eén rots heeft de vorm van een boog met een rond gat in het midden. Opeens zie ik een zwart iets in het water, het lijkt op een omgekeerde boot met boven op een ribbelige rand. Mijn god…is het soms een walvis…? Ik zie ‘m nog 4x boven water achter onze ia wegdrijven/zwemmen. Ik ben verward wat heb ik gezien?HIEPERDEPIEPPP, we zijn opnieuw aangekomen in de Carieb!!!! We liggen in de Pirate’s Bay bij Charlotteville Tobago. We klaren ons in één uurtje in, vele formulieren moeten ingevuld, maar alles is op loopafstand. Iedereen is even vriendelijk en relaxed. Wat een heerlijk sfeertje hangt hier. ‘S avonds gaan we uit eten met Bluehemian, gezellig.

6/3
We kopen een Digicel simkaartje bij Pusim, wat een vriendelijke hulpvaardige mensen allemaal. Op straat ontmoeten een Frans gezin, ik speel met het jongetje. We laten samen een steentje/auto tussen de gleuven van een rubber deurmat rijden. Op het strand zien de Italiaanse vertrekkers die wij in Suriname hebben ontmoet.

We eten aan het strandje een broodje double, een mini Roti pancakeje. Ik heb alleen groot geld bij mij en de vrouw geeft aan, kijk maar…je kunt het later betalen.

‘S middags zijn we uitgenodigd voor Tom’s 67e verjaardag, een Britse vertrekker die samen met Mick vaart, omdat zijn vrouw niet van zeilen houdt. Af en toe komt zij over. Tom geeft aan dat het zo dubbel is, iets wat ik volledig herken. We vieren zijn verjaardag met Britten, Fransen, Italianen, Duitsers, Zweden en Nederlanders en een enkele local op het mooiste plekje ever. Pirate’s beach, een wit strandje met palmbomen tegen bush/heuvel waar tussen de stenen een beekje vloeit met zoet water wat op het strandje uit komt met uitzicht op heftige branding waar alle vertrekkers met hun zeilboten voor anker liggen. Maar hij mist deze fantastische avond ook zijn familie, hij laat een filmpje zien van zijn kleindochter die hem toe zingt. Tom heeft met Mick rumpunch en eten gemaakt. En alle zeilers hebben ook iets mee gebracht, een avond om nooit te vergeten. Met mijn kleine Franse vriend Ananda van 5 jaar maak ik een dam in de beek. Aan het eind van de middag horen we opeens Brigitta “Dinghy Alarm’ roepen. De anker van onze dinghy en die van Tom zijn losgeslagen en in de branding terecht gekomen en maken beiden een koprol. Nee he…hiermee gaat ook de buitenboormotor kopje onder. We rennen met zijn allen de branding in en slepen de twee bootje het strand op. We gieten het zoete water uit de beek over het motortje, mogelijk kunnen we ‘m hiermee nog redden? ‘S avonds slepen de Italianen ons terug naar ia.

7/3 Om 6.00 uur hoor ik Ronald al op het achterdek rommelen, hij probeert het buitenboordmotortje te maken. Helaas zonder resultaat. Om 8.00 uur worden we opgehaald door de duikschool. Ik heb Ronald voor zijn verjaardag twee duiken cadeau gedaan. Omdat het vijf jaar geleden was dat we gedoken hebben en mijn laatste duik een minder prettige ervaring was, neemt Ricardo ons eerst mee het zwembad in. Wat ben ik hier blij mee, ik heb gelijk weer vertrouwen en heb zin om straks het in de zee meteen toe te passen. De eerst duik bij Little Tobago gaat naar Trinidad Wreck, gezonken in 2016 ( 25 meter diep). Wonderbaarlijk hoe snel een schip onder water begroeid en onder de planten en koralen komt te zitten. ’S Middags doen we een tweede duik naar Angel Reef.  Er staat veel stroming waardoor we letterlijk langs het rif gedreven worden zonder iets te doen. We zien zeer veel vissen, welke door de diepte van 26,5 meter en de bewolking er minder kleur te zien was. Ik heb echt genoten ennn…ik heb voor het eerst een echt zeepaardje gezien, het diertje wat mijn vriendin Lijn en ik met elkaar verbindt.

Gisteren sprak een local ons op straat aan, dat als wij hem geld gaven, hij wel verse vis wilde kopen en op een vuurtje op het strand het visje kon BBQen. Ronald gaf hem geld en vanavond stappen we met 2 borden, bestek, een salade en drank naar de plek waar Dean ons aansprak. En ja hoor, er brandt een vuurtje en er ligt een pakket in aluminiumfolie in het vuur. De Red Snapper is werkelijk verrukkelijk en Dean eet met ons mee. We vragen of hij ook voor 20 mensen vis kan bakken, want overmorgen is Ronald jarig. Ja hoor dat kan hij wel.

8/3 ’S morgens komen Duco en Marjolein van de Blauwe Zwaan bij ons op de koffie, wij hebben ze vorig jaar voor het laatst gezien op Tenerife. Daarna snorkelen we met z’n viertjes bij het rif bij Pirate’s Beach. Wat een kleurenpracht, hele scholen met duizenden vissen zwemmen aan ons voorbij. Gisteren vertelde een Engelse biologe al aan ons dat het koraal op dit rif zo mooi aan het herstellen was.

9/3 Ronald viert zijn verjaardag in het dorp aan het strand. Er komen 20 vertrekkers, uit Nederland, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Zweden en Oekraïne. Later op de avond eten ook een paar locals mee. Dean heeft Red Snapper en Tonijn op de BBQ, die hij serveert de vis op grote groen bladen die hij ter plekke van de boom afbreekt. 

Iedereen heeft iets lekkers mee genomen. Ik heb pastasalade en rumpunch gemaakt en we hebben local bier: Carieb en Stag in het ijs. We lenen twee tafels van het Doubles kraampje in verband met de vele zwerfhonden. De honden bedelen niet, maar wachten net buiten de partytent rustig af of zij bij de palmboom de restjes mogen opeten. Ronald wordt in het Duits, Engels en Zweeds toegezongen. Een avond om niet te vergeten.

10/3 Ronald gaat met Damian en Johannes kijken hoe zij om de kaap speervissen. Zij vangen in een korte tijd een Tonijn, een Lobster en een inktvis. Zodra de speer de inktvis raakte verschoot hij meteen van kleur. Ondertussen snorkel ik op een andere plek en geniet opnieuw van al het koraal en de visjes.

Mogelijk vertrekken we woensdag naar Curaçao. Aan de kant kunnen we echter geen drinkwater uit de kraan krijgen. We besluiten dat we de B-tank gaan gebruiken om te douchen. En dat we 5 literflessen drinkwater gaan kopen voor in de C-tank.

11/3
We lopen door Charlotteville richting Papeye, een forsgebouwde Creoolse man met een stoere blik en een zware stem,  rasta’s en enorme gouden ketting om zijn nek. Gisteravond vroegen we hem of we zijn auto mochten huren. We betalen hem en we hoeven niets in te vullen. Hij heeft dus geen enkele gegevens van ons. Haha, zo gaat dat in de Pirate’s Bay… alles is zo relaxed  hier.

We rijden richting de Rainforest met onderweg prachtige vergezichten op idyllische baaitjes. We willen de Gilpin Trace Trailhead doen en gids Daxter wil ons wel begeleiden. Wat een schitterende wandeling. Bij iedere stap die Daxter zet weet hij wel een vogel of een spoor van een dier te spotten. Met de vogelgeluiden op zijn Bird Watching App lokt hij de vogels hoog in de bomen. We zien een stervormige vrucht op de grond liggen. De vrucht is zeer aantrekkelijk voor de tropische vogels, als zij hun bekje in de gleufjes steken blijft er een kleefstof achter op het snaveltje van de vogel. Waarna de vogel zijn snaveltje afveegt aan de bast van de boom en de boom vervolgens dood gaat.

De orkaan van 1963 heeft op deze plek bijna het volledige bos verwoest, we lopen dus door secundair bos met hier en daar een zeer oude boom. Ook de betonnen brug bij de waterval is toen der tijd vergaan.  De waterval die kerrie oranje kleurt van de ijzeroxide met uitzicht op de groene vallei is in de regentijd zo krachtig dat je niet op de vergane brug kan staan.

Langs de slingerweg met de vele haarspeldbochten komen we aan in Castara en lunchen we met uitzicht op zee. We worden verwend met heerlijke tradionele Tobago gerechten. Pittige kip en geit met Callaloo ( grote groene bladen van de Taro en Dasheen plant), Dumplings en Taro/Cocoyam, een knolvormige wortelstok rossig van binnen, beetje vergelijkbaar met de zoete aardappel.

Op de terugweg doen we inkopen, morgen vertrekken we naar Bonaire.

12/3
Overtocht Tobago naar Curaçao, 518 NM. Wind Oost 15 knopen, soms stroom mee, SOG 5/7,7. Zeilvoering: Grootzeil met 2 riffen en Genua uitgeboomd te loevert.

We krijgen een sleepje naar de kant. Marre en Bram zijn zo lief alle waterflessen te vullen, 40 liter douchewater. We klaren uit bij immigration. Opnieuw moeten we 5 formulieren invullen. ‘Nu nog naar Costums?’ Ronald reageert met: ‘ Het is wel klaar zo.’ We kopen een dubbel portie double’s voor onderweg en krijgen opnieuw een sleepje naar Bluehemian, zij willen onze TT’s (Tobago Dollars) overnemen, fijn. Terug op de boot komt Eva aanvaren, jullie hebben julliezelf uitgeklaard, maar niet de boot, dit gaat problemen geven in Curaçao. Eva brengt Ronald heen en weer, zo lief.

We kunnen gaan…nee hè, de 40 meter ankerketting verdeeld zich niet genoeg in de ankerbak (iets wat lastig te voorkomen is met een gesloten ankerbak), de ankerlier loopt vast en de zekering slaat door. Eerst even klussen, maar na een krap half uurtje, zeilen we de prachtige baai uit. Pffff…we hadden beiden heel graag nog even in Tobago willen blijven. Beiden vinden we het één van de leukste Caribische eilanden. Bye bye mooi Tobago.

Op naar Bonaire. Ronald geeft aan dat het wel erg prijzig is voor 2 dagen? (Mogelijk in totaal €300). Misschien is het beter om meteen naar Curaçao door te varen en daar dan een Ferry te pakken? Hmmm…er vaart geen Ferry en de mogelijkheid van een watertaxi is niet te vinden op internet. Dan zoeken we het daar wel uit.

We smullen van de doubles. Een lekkernij van Tobago voor maar 12 TT/80 cent. Het bestaat uit twee kleine maiswrapjes waar tussen een mengsel van kikkererwten zit met een hete chutneysaus.

We varen 40 NM voor de kust van Trinidad en de komende dagen voor de kust van Venezuela. Men zegt dat hier wel eens piraten varen. Volgens Ronald meer vlak voor de kust. Nu maar hopen dat we ze niet tegen komen. Ik ben blij met ons nieuwe piratenknopje, hiermee kunnen we het uitzenden van AIS uit zetten, maar AISsignalen van anderen wel ontvangen.

Tijdens de overtocht van Suriname naar Tobago zag ik dat één genuaschoot bij het oog bijna was doorgeschavield. ‘Het is rustig weer, zal ik ‘m losknopen en het slechte stuk eraf snijden?’ Dit vond Ronald niet nodig. ‘We doen het wel als we voor anker liggen’. Beiden waren we dit klusje totaal vergeten. En nu was het zover… precies bij de wissel van de wacht van 1.00 uur ‘s nachts knapt de schoot. Na een uur gepiel op het voordek, wat is mijn kappie toch een geduldige doorzetter, lukt het ons eindelijk om de genua met schoot weer met de boom te loevert te zetten. ‘En nu het deklicht uit en lekker je mandje in Ronald’.

Nu we zonder AISsignaal en driekleurenlamp in de top van de mast varen, verken ik extra goed de omgeving af op eventuele schepen. Tot nu verloopt het prima. De voorbijgangers zijn niet echt dichtbij. Er zit wel weer een Noddy op het dek. Ik voel dat de temperatuur 2 graden daalt en ja hoor, even later begint het te plenzen. Vlug doe ik de buitenmatras naar binnen. 

13/3
Dagafstand 1 om 12.00 uur 151 NM. Wind ZO 25 knopen, stroom mee, SOG 5/10. Zeilvoering: Grootzeil met 2 riffen en Genua uitgeboomd te loevert.

Opnieuw een prachtige zeildag. Geen enkele last van zeeziekte. Alleen maar genieten. We surfen soms van de golven af met een speed van 10 knopen. Ik werd al om 7.30 wakker en Ronald had slaap dus Ik pakte de wacht van Ronald over. We zien soms een groot vrachtschip, maar opnieuw geen enkel zeiljacht.

Ronald probeert zijn nieuwe cadeau van de Sonasjes uit en ja hoor, we hebben een prachtige kleine Blauwvin Tonijn gevangen, smullen.14/3
Dagafstand 2 om 12.00 uur 159 NM. Wind Oost 17/25 knopen, stroom mee, SOG 5/10. Zeilvoering: Grootzeil met 2 riffen en Genua  soms iiets ingerold uitgeboomd te loevert.

Wat een overheerlijke zeildag weer. Gisteravond keken we samen in de kuip een serietje en opeens horen we een harde knal op het middendek. Er viel duidelijk iets hards van boven naar beneden. Ik pak de schijnwerper, zodat Ronald kan zien wat er aan de hand is. We zien het meteen. De harp onderaan de mast van de neerhouder is los. Ronald zoekt naar ‘het mannetje’ van de harp, maar vindt ‘m niet. Dan maar een nieuwe, gelukt. We kunnen weer verder met onze serie.

We varen zo hard dat we mogelijk veel eerder aankomen dan gepland. In het donker ankeren in het Spaanse water bij Curaçao is niet verantwoord. Tja, misschien moeten we dan opnieuw gaan bijliggen? Het is 21.00 uur en we moeten nog 141 NM. Volgens Windy gaat het straks hard waaien en kunnen we wel voor het donker aankomen?

15/3
Dagafstand 3 om 12.00 uur 154 NM. En om 17.30 uur 193 NM Wind Oost 19/25 knopen, SOG 6/8 Zeilvoering: Grootzeil met 2 riffen en Genua uitgeboomd te loevert.

Vlak voor de kust van Curaçao herken ik de eerste aanblik van het eiland weer, droog en dor met industrie. Als we de opening van het Spaanse water binnen varen herken ik het strand waar ik 38 jaar geleden met een tentje stond en mee deed aan een Regatta met onze Nacra 5.8. Opeens horen we een schel geluid. Op de kant staan 6 personen van de Kustwacht, zij willen onze papieren in zien en twee mannen komen binnen en controleren ad random de inhoud van onze kastjes. We mogen verder. Beiden zijn we blij dat we voor schemerdonker voor anker kunnen gaan. In de  baai Kabritu op het Spaanse water droppen we ons anker. Aan de zeekant ligt een groot olieplatform voor anker ter reparatie. Ze maken best wel herrie, maar het geluid went. ‘S avonds is de toren volledig versierd met lampen, waardoor het lijkt dat er een gigantische kerstboom staat.

Aan de kant brengt een Venezolaan ons naar een restaurant en gaan we verrukkelijk uit eten bij Brisa do Mar. Als we terug lopen stopt er een auto en geven de mannen aan dat het te onveilig is om hier in het donker te lopen. We stappen in en zij brengen ons het laatste stukje terug naar onze dinghy.

16/3
We maken een kletspraatje met de man achter de bar aan de kant. Hij geeft aan dat er hier amper sprake is van criminaliteit. We vragen de weg aan twee jonge dames, zusjes. Eén woont op Curaçao, zij hebben elkaar 1,5 jaar niet gezien. Ze werkt bij het OM en geeft aan dat naast drugshandel er ook veel sprake is van huiselijk geweld en dat het inderdaad echt onverstandig is om in het donker op deze weg te lopen.

Het is vandaag CuraDay, een dag waarop veel vrijwilligers bezig zijn het eiland een stukje mooier te maken.  We wachten op de bus om in te klaren, maar na 1,5 uur op het terras wachten ben ik er klaar mee, we gaan met de taxi naar Willemstad. Het inklaren bij de douane verloopt soepeltjes. Daarna gaan we door naar Immigratie. Het hek langs de pier is op slot, dus we moeten omlopen. We kunnen het echter niet vinden en Ronald heeft erg last van zijn knie, dus spreek ik mensen aan of zij de weg kunnen wijzen. Het echtpaar wat sinds één jaar op het eiland woont, wil ons wel even brengen.

Bij Immigratie kunnen we onze gegevens invullen op een Ipad, dat is handig…althans de letters zijn lichtgrijs en zo klein dat ik het amper kan lezen en de knopjes zijn zo klein dat ik steeds mis tik. Pfff…frustrerend, ik moet het 4x helemaal opnieuw invullen.

We vragen een lift aan een dame van Curaday, al 35 jaar is zij bezig met verandering bij jonge gezinnen. Agnes Cobelens is vroedvrouw en oprichster van de stichting tegen armoedebestrijding en het project de eerste 1000 dagen, Sa-na. Ze toont de omgeving en laat zien dat er veel armoede is.

Ook Agnes geeft aan dat er op Curaçao sprake is van huiselijk geweld, een transgenerationeel probleem (Sculptuur Huiselijk Geweld) . Wij vertellen ons verhaal en opeens blijkt dat zij Inge van Guido geholpen heeft bij de bevalling, nou dat is toevallig. We sturen Guido een foto van Agnes en ons.

‘S avonds gaan we op de step over het donkere pad naar het net geopende restaurant Villa Vis. Wat een afknapper, werkelijk alles is van plastic, zelfs als we een flesje wijn bestellen krijgen we er twee plastic weggooi bekertjes bij…duh…dat kan toch niet??? in deze tijd?

17/3
Ik ruim de spullen op van de overtocht en doe voorbereidingen voor de terugreis. Ik bekijk de data van onze voedselvoorraad. Wat kunnen we de komende 10 dagen nog opmaken en wat geven we weg in de haven?  Welke kleding en spullen laten aan boord en welke gaan mee naar huis. Een hele klus om alles te noteren. We besluiten toch maar kofferruimte bij onze terugvlucht te reserveren, want we hebben te veel spullen voor enkel handbagage. Alle vuilnis bind ik vast op het achterdek, want het waait behoorlijk, soms vlagen van 34 knopen, hier in de baai tussen de rotsen is er sprake van veel valwinden.

We gaan uit eten bij De Pier, we bestellen een BBQmaaltje, gezellig en lekker.

18/3
Ik ruim de punt op en haal spullen die we nodig hebben voor de zomerstalling uit de voorste bakskist (watermakerfilters, zeilzakken, doorhaallijnen voor de vallen). Ik meet de maten van de dinghyzak en de 5 lierhoesjes op voor het naaiwerk in Sneek.

De havenmeester is lastig te bereiken, hij gaat ons begin van de middag terugbellen. In verband met de harde wind komt er pas donderdag een plekje vrij met een kansje van op woensdag. We hadden gehoopt vandaag al plek te krijgen, nou ja het is niet anders.

We wandelen naar Tugboat Beach om te snorkelen. Hier ligt aan de kant een wrak op 5 meter diepte. In deze baai is veel dood wit koraal aanwezig. Er zwemmen veel soorten vissen. Opvallend is dat er van de vele soorten steeds maar één of twee exemplaren aanwezig zijn, dit in tegenstelling tot Tobago waar er scholen van honderden vissen voorbij zwommen. De duikschool en de bar is heel leuk ingericht. Er staan tafels waar je op zeehout iets kan schilderen. Veel is her en der opgehangen. Oud en jong zitten aan de tafels schelpen of wrakhout te versieren met dolfijnen, schildpadden, flamingo’s en zeegezichten. Het heeft iets kneuterigs.

We willen boodschappen doen, maar er is niet echt een supermarkt in de buurt. We steppen langs een drukke weg, de auto’ s scheren vlak langs ons heen. Vanavond willen we aan board BBQen.

19/3
We kunnen nog niet de haven in en Ronald heeft nog last van zijn knie. Ik wil graag snorkelen. Ronald zoekt een strand uit wat met de step te bereiken is. We belanden op de Jan van Thiel Beach. Mijn god…het krioelt er van de mensen, een soort Zandvoort aan Zee, een ‘zien-jullie-mij-strand’. Dure badkleding en zongebruinde en getatoeëerde huiden. Wil ik dit wel? Ik zet mij er overeen, want het uitzicht op zee is wonderschoon. En eerlijk is eerlijk…ik heb op mijn strandbedje een heerlijke dag gehad.

Op de terugweg beklimmen we Fort Beekenburg uit 1703, het heeft rondom mooi uitzicht. Helaas piept alleen onze mast naast een rots omhoog, ander hadden we een mooie foto van ia kunnen maken. ‘S avonds BBQen we aan boord, gezellig.

20/3
Het waait nog steeds hard, zouden mensen buitengaats durven, zodat we eindelijk een plekje in de haven kunnen veroveren. De haven ligt centraler, nu liggen we ver van alles weg en ik wil graag starten met de voorbereidingen van 8 maanden de boot achterlaten.

We kunnen na 17.00 uur terecht in de haven, maar dan is het personeel al weg. Er is een ondiepte in de haven aanwezig en de havenmeester wil graag aanwezig zijn als we de haven binnenvaren. Dus we zijn morgen na 8.00 uur welkom.

We doen boodschappen bij de Albert Heijn, zo vreemd al die Nederlandse producten, het voelt echt een beetje gek om daar rond te lopen.

We snorkelen opnieuw bij Tug Boatbeach. Het is echter veel rustiger dan de vorige keer. En dit keer zien we zo veel meer, echt genieten. Twee keer zwemmen we tussen een grote school licht- en donkerblauwe doktersvissen. We zien een Goudgevlekte Slangaal van één meter. Hij kronkelt in en uit een rots en zwemt een stukje over het witte zand richting een andere rots. Bij een Caribische Zeewaaier zie ik twee gestreepte koraalvlinders en even later een Gevlekte Riddervis, ohhh…zo prachtig. We zwemmen richting het wrak en daar zie ik een Steenvis. Ik probeer Ronald aan te wijzen wat ik zie, maar de Steenschorpioenvis heeft zo perfecte camouflage op het roestige dek, dat het even duurt voordat ik het Ronald duidelijk kan maken wat er te zien is. Hier en daar zwemt het kindje van de Koraaljuweel, een klein pikzwartvisje met fluoriserende blauwe en cyaankleurige stipjes, zo schattig. En dan zwemmen er ook nog vier soorten Papagaaivissen rond. De Regenboog-, de Koningin-, de Prinses- en SignaalPapagaaivis. Echt wonderbaarlijk hoe de vele kleurtjes: Koningsblauw, Cyaangroen, Limoengroen, Zalmroze, Appeltjesgroen, Rozerood, Knal- en Kerriegele streepjes, vlekjes en stippen op hun lijf aanwezig zijn. Wat is de natuur toch prachtig, het kan mij echt ontroeren. Het is dat ik het koud kreeg, anders was ik nog even gebleven.

21/3
We halen het anker op en zeilen op de Genua naar Willemstad. Het voelt zo gek. Mijn ogen worden even nat, wat hebben we veel beleeft en wat was het fijn met z’n 2tjes op de ia.

Op kanaal 12 doen we een aanvraag voor de Koningin Emmabrug, in de volksmond de Pondjesbrug. Echt bijzonder dat alle mensen van de brug af moeten en we dan tussen de gekleurde huizen deze legendarische brug te passeren. De 56 meter hoge Koningin Julianabrug volgt snel en om de hoek ligt al de Marina Curaçao Zone.

We halen de kotterfok en de Genua naar beneden en vouwen ze op voor in de zeilzakken. Helaas is de laatste zeilmaker op Curaçao overleden. We besluiten in december op de kotterfok naar Aruba te zeilen, zodat we daar de Genua (en mogelijk de Gennaker) voor een servicebeurt kunnen laten repareren.

Ik doe een handwas en zet de boiler aan. Even later slaat de stop van de acculader door. Als Ronald op onderzoek gaat, blijkt de boiler de boosdoener te zijn. De boiler heeft een nieuwe anode of verwarmingselement nodig. We gebruiken de boiler zelden, omdat we bijna altijd voor anker liggen, dus we besluiten deze reparatie met verwarmingselement van rond de €150 niet te doen.

In de haven is een BBQ georganiseerd. Met rond de 25 mensen eten we een lekker maaltje van kip met nasi. De boodschappen in Curaçao zijn zeer prijzig, vooral bier is erg duur.

22/3
We halen het grootzeil eraf en spuiten de Calima Stof van West Afrika zoveel mogelijk weg en wassen al het zoute water van de schoten.

Ronald doet boodschappen bij BestBuy , hier zijn de prijzen iets redelijker.

We gaan uit eten met Theus en Ingrid. Theus is een Spankerzeiler en woont nu op Curaçao. Ze nemen ons mee naar Rif Fort in Willemstad. Een voormalige fort uit 1828 wat nu is omgebouwd tot een winkelcentrum met een binnenplaats, winkels en bars. We lopen naar de bovenste etage, waar we heerlijk uit eten gaan met uitzicht op zee. Op de binnenplaats speelt een bandje, waar vele paartjes een dansje maken. Ronald heeft nog steeds last van zijn knie, dus dat wordt ‘m niet. De pontjesbrug is prachtig versierd met gekleurde lichtbogen.

23/3
We gaan op zoek naar een afdekzeil, zodat we ia op land gedeeltelijk kunnen inpakken. We hebben alleen niet goed zicht op de maat van de giek naar het boeisel, dus Ronald stept nogmaals terug.

Ik wil wassen, maar het havenkantoor voor tokens is op zaterdag en zondag gesloten. Pfff…nu kan ik maar één wasjes draaien. En de boiler doet het niet, dus aan boord een handwas draaien lukt niet. Maandag gaat de boot uit het water, dus dan kan het ook niet. In de douchegebouw staat verboden om kleding te wassen. Haha, ze brengen mij op een idee. Dat gaat ik morgen dus wel doen…

We proberen vast uit hoe we maandag het afdekzeil over de giek en de reling kunnen spannen. Door 4 extra gaten met ringen te slaan zit het zeil er redelijk op, fijn.

24/3
De deur van het havenkantoor stond heel even open. Yes, ik heb 2 tokens voor de was kunnen bemachtigen.

Onze jonge Australische buren, Tim en Natasja hebben net een nieuwe boot gekocht. Hun gasbun is leeg en gisteren lukte het BBQen minder goed. Vanavond gaan we met z’n 4en BBQen, gezellig. We zijn ook uitgenodigd voor een borrel bij de andere buren.