Een vraag die in Nederland vaak aan ons wordt gesteld is: ‘Wat vond je de mooiste plek?’ Uhhh…? Ik zou het echt niet weten? Zelfs als ik nu de tijd neem om er over na te denken kan ik echt niet kiezen. Er zijn er namelijk tig meer dan één. De vraag is voor mij dus niet te beantwoorden, want ik vind onze aardbol overweldigend mooi. En je hoeft hier echt niet voor naar de andere kant van de wereld, ook Nederland heeft wonderschone plekjes.
En toch… nu ik geproefd heb aan dat het mogelijk is om EN in Nederland bij mijn dierbaren te zijn EN te reizen met onze ia, wil ik zolang we het fysiek aan kunnen er niet mee stoppen.
De keren dat we in een haven lagen viel het mij op dat wij vaak de kleinste en de oudste boot hebben (45 jaar). En dat veel reizigers het geld hebben om hun boot te laten repareren door een ander en meer kampeerders zijn dan zeilers. Het effect is dat wij vaak ‘klussen in Paradise!’, omdat onder andere wind, golven, UVstralen en het 24/7 in gebruik hebben van, zorgen voor slijtage. Ik vind klussen best leuk als het lukt, het geeft een trots gevoel. Als een reparatie tegen zit kan ik daar echt wel chagrijnig van worden. Ook op andere fronten kan het vertrekkersleven soms ingewikkeld zijn.
Eigenlijk is het elke dag weer één grote puzzeltocht, waarbij je constant samen onderzoekt hoe je iets kan oplossen. Waar, hoe en wanneer? Waar komt de wind en of de stroom vandaan? Is er voldoende wind of te veel? Hoe diep is het? Hoe is de ankergrond? Waar kunnen we (drink)water krijgen? Waar kunnen we onze gastank vullen, ieder land heeft weer andere gasnippels. Wat kunnen we koken met het eten wat aan boord is, een supermarkt is vaak niet aanwezig. Hoe komen we aan materialen om de klus te klaren, bestellen op internet en de volgende dag in huis hebben is er hier niet bij. Eigenlijk willen slapen als je wacht moet draaien. In de eerste maand was ik zeeziek, de laatste maanden ben ik ingeslingerd en niet meer zeeziek geweest. Het zo heet hebben, dat je niet weet waar je het moet zoeken. Rode mieren in je bed. Enzovoort enzovoort. Maar dat alles is wonderwel meteen weer vergeten als de natuur je elke dag weer overweldigd met de meest prachtige cadeaus.
Maar nu terug op de vraag welke plekken er de afgelopen maanden uit springen? Ik denk aan de binnenlanden van Colombia en dan specifiek aan Cocorná. De paardrijtocht in de vallei van Viñales op Cuba. De snorkelplek bij het wrak in de baai van Georgetown van Cayman Island. Het heerlijke sfeertje op Providencia met eiland Crab Gay. De ‘Hike of de Giants’ op Bastimentos. Het paradijsje op het schiereiland Valiente. De bounty-eilanden van Guna Yala met als pareltje de schitterende snorkelplek in de koraaltuin bij Cay Hollandeses. En… niet te vergeten de dinghytocht op Rio Diablo in Panama.
Zucht…wat heb ik toch een supergaaf leven!