‘Nou, fijne vakantie hoor en doe je voorzichtig?’ Ik slik even…en denk: ‘Ik ga niet op vakantie, ik ga op reis!’ Er volgt een warme knuffel: ja, dat voelt altijd fijn. Als ik de ander loslaat en achteruit stap, vliegt het woord ‘vakantie?’ weer door mijn hoofd. Inmiddels zeg ik er niets meer van. Het klonk zo betweterig door tegen de ander te zeggen: ‘Ik ga niet op vakantie, ik ga op reis’.

Het gaat hier zeker niet om een taalkundig dingetje. Waarbij vakantie: ‘vrij van verplichtingen’ betekent. En reis: ‘een verplaatsing van de ene locatie naar de ander’. Het gaat hier om een gevoel. Okee, ik weet dat ik in een zeer luxe positie zit van 4 maanden vrij. Dat besef is er wel degelijk.

Maar deze reis heeft ook te maken: met de lef om los te laten, een zeer bewuste keuze. Je laten onderdompelen in een zijn, waarin de natuur en niet de maatschappij de keuzes maakt hoe je dag verloopt.

En ja, ik kan mij nu al verheugen op dat ik in maart weer lekker lang kan douchen en in een schoon bedje kruip. Want onze reis is zonder wat men in Nederland luxe noemt. Geen warme douche, geen wasmachine, geen droger, geen vaatwasser, regelmatig geen WiFi, geen auto, geen onbeperkt water en gas enz. enz.

En zeg je tegen iemand die in retraite gaat in een klooster om een reis te maken naar zichzelf: ‘Nou fijne vakantie, nee toch?’ Nu zijn deze 4 maanden wel anders dan onze vorige lange reis. Ik had toen veel om over na te denken. Nu vertrek ik op een geheel andere wijze. Het gevoel dat ik alles wil koesteren en met al mijn zintuigen bewust wil genieten van het elke dag samen buiten zijn in de natuur.

Pffff… wat een rijkdom… ja, jullie hebben gelijk… ik ben een gigantisch mazzelkontje.